Ogrencilik yillarini ozluyor insan bazen. Is hayati sonu olmayan bir yaris gibi. Bir yere dogru kosuyoruz ama nereye kostugumuz belli degil. Suruklenip giden bir hayat. En cok ta kendiniz olmaktan cikmak insani zorluyor. Onu yapma soyle derler, bunu yapma boyle dusunurler...Ortaokul, cocukluktan ergenlige gecis donemi kadar guzel yillar varmidir? Kafa inanilmaz bos, yapilan seylerin mantigi yok. Tek hesap; notlar cok dusmesin, tenefuste gol atilsin, serviste iyi yer kapilsin gibi seyler. Nereden nereye...
Friday, March 21, 2008
Is Hayati!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment